ไหลับฟ้า
ใจหนึ่งยืนอยู่
กลางลมแรงฟ้าแรงฝน
ใจผู้คนก็ล้มไหว
แต่ใจหนึ่งยังยืนไป
ไม่ถอดใจแม้ไร้แสง
แม้ดินทรุดน้ำซัดซ้ำ
ยังไม่หยุดก้าวแข็งแข็ง
แม้ไม่มีใครโบกแรง
ก็ยังแกร่งในเงาตน
เงากระซิบ
จันทร์จางฟ้าหม่นฝนไม่หยุด
ใจหนึ่งผุดในรอยเงาที่สั่น
มือไม่ไหวแต่ใจนั้นยังฝัน
ก้าวแผ่วพลันไปในทางไม่มี
คลิกเปิดฝา: ฝาเงาแรก
คลิกเปิดฝา: ฝาสายลับ